Hier volgt het laatste verslag van Meneer Mertens en Meneer Abrahams:
Gister hebben we het grootste deel van de dag besteed aan de terugreis. Stipt op tijd waren we op het treinstation van Sevilla. Désiree werd gebracht door Miriam en de docenten door Jose Manuel. Niek en Paco hadden de taxi willen nemen, maar besloten om toch maar met de bus te gaan, omdat er geen taxi te vinden was. Om klokslag kwart over één kwamen zij ook op het station aan. Een groepsfoto en een laatste knuffel of hand en we gingen naar het perron.
Eveneens stipt op tijd vertrok de Renfe naar Madrid. De Renfe is een snelle trein, vergelijkbaar met de HSL, die binnen Spanje de grote steden met elkaar verbindt. Binnen 2 uur en 20 minuten waren we in Madrid, toch al snel zo'n 400 km met deze trein, terwijl je er over de weg al snel 530 km aan kwijt zou zijn. Ter vergelijking: de Roemenen gingen met de bus en zouden er ongeveer 6 uur over doen. Het was erg relaxed in de trein, ruime plaatsen, bar aan boord.
Op het station van Madrid was de overstap achteraf snel geregeld. We namen de trein - voor een groot deel ondergronds - naar het vliegveld en van daaruit de bus naar de juiste terminal. Perfect op tijd vertrok het vliegtuig van de KLM om ons naar Amsterdam te brengen. We kwamen daar zelfs 20 minuten voor schema aan; om half elf raakte het landingsgestel de grond. De moeders van de leerlingen, juffrouw Van Zon en de vriendin van meneer Abrahams stonden ons op te wachten. Het was erg plezierig om hen weer te zien!
Met het busje van school reden we naar Breda, waar Mick ons aan de schoolpoort op stond te wachten om zijn Désiree te begroeten.
Wat deze week erg op is gevallen, is de manier van organiseren daar in Spanje. Niet alleen op de school, maar eigenlijk in heel Spanje. Er mag en kan erg veel en dat merk je overal op straat. Het is er allemaal een stuk slordiger (meer kapot, afgebladderde verf, gesloten winkelpanden, onkruid, wiebelende stoeptegels en zo) dan bij ons. Wat ook opviel, is dat er enorm veel 'zwervers' of daklozen op allerlei manieren aan geld proberen te komen. De een zit te bedelen, de ander snuffelt in afvalcontainers naar verkoopbaar goed, een derde speelt gitaar voor zijn eigen goede doel en nog weer een ander probeert pakjes zakdoekjes te verkopen. Het gaat - financieel gezien - al lang niet goed in Spanje en dat is te merken ook.
Erg prettig de afgelopen week was het gezelschap waarin we verkeerden. Niek en Désiree zaten in erg prettige gastgezinnen en waren erg tevreden over de andere leerlingen. Wij zaten in een prima hotel en hadden met de meeste andere docenten een plezierig contact. Het is dan wel vreemd te beseffen dat je al die mensen, waarmee je een week lang een heel intensief contact hebt gehad, waarschijnlijk van je leven niet meer zult zien...
Sevilla is voorbij, I'm "gappy"!
Groeten,
Meneer Eric Abrahams en Meneer Hans Mertens
Geen opmerkingen:
Een reactie posten